Holistic Bali & instinct.

Lieve allemaal,

Bali has been good to me: home far away from home. Toen ik mei jl. schreef dat ik gevonden had wat ik zocht betrof het slechts een plek waar ik veilig kon 'hangen'/ 'zweven'. De afgelopen jaren heb ik nl. leren overleven en heb ik het 'overleeft' door bewust mijn rationele en emotionele gedeelte van elkaar af te scheiden: mijn 'hart-taal' compleet te blokkeren/ overmeesteren met mijn verstand. Ik kan jullie vertellen die strijd win je nooit. Het is slechts tijdelijk vol te houden. Je moet behoorlijk koppig kunnen zijn om dat uit te kunnen houden :). Het hart is way too powerful. Dat is one force of nature die niet onderschat moet worden! Waarom doe ik zoiets onverstandigs? Simpel. Het kunnen behalen van mijn mr. titel onder de gegeven omstandigheden. De prijs die ik ervoor heb betaald is dat ik compleet (!) uit balans ben: hart en verstand niet op 1 lijn. Het lukt(e) mij niet om dat op 1 lijn te krijgen. Ik voelde dat mijn verstand ongelooflijk veel macht had over mij en ik daarover geen controle meer begon te hebben. Mijn verstand voelde aan als een niet te overmeesteren beast growing in power. Onderschat de kracht van het verstand en het effect daarvan ook maar niet! Vandaar deze time-out omeen helder & eerlijk inzicht in mezelf te kunnen krijgen. Een juiste analyse te kunnen stellen om zodoende te kunnen achterhalen hoe voornoemde op te lossen; hoe verder te navigeren.

Het klinkt allemaal nuts, maar is het allesbehalve. In short: mijn navigatie-insrument (kompas) was richtingloos. Leg eens magneten naast een kompas kijk wat er gebeurd. Zo voelde ik me. Magneten--> mijn verstand. Richtingwijzer was spinning out of control. Gaandeweg deze maanden heb ik aldus geleerd dat ik op zoek was naar een aanwijzing om het 'noorden' weer te vinden. Ter terugkering van stabiliteit. Evenwicht. Control.

Holistic Bali:Bali is prachtig.De natuur hier is ontzettend groen, vruchtbaar, ademt goede energie. Hier zou ik wel willen wonen. Naast de (over)toeristische gebieden Kuta, Seminyak en Canggubiedt Bali prachtige landschappen: PRACHTIGE rijstvelden waar ik verliefd op ben geworden, bergen, grote meren, jungle, bossen, mooie dieren, mystieke tempels en gewoontes.Wat Bali mij geboden heeft is something that resembles home (a safe haven): beach, zon, zee, lieve warme mensen, goed eten en een diep gelovige/ spirituele deur: zen modus. Ter bescherming besloot ik dus hier te blijven. Terugkeren naar huis leek me nog TE vroeg (lees: koppigheid). Voelde en wist nog net te weinig.

Zo happy en avontuurlijk als dat mijn verhalen op de voorgrond zijn overgekomen, zo chaotisch, rollercoaster en out of control ging het op de achtergrond. Op emotioneel gebied I hit rockbottom. Het was een very heavy en lonely ride. Hard to believe huh?Ook heb ik hier een vrouwtje gevonden met diep gelovige/ spirituele invalshoek. Dmv een geest die haar binnendringt weet ze je te helpen. Full yoga! Klein basic huisje, arme buurt, met vertaalster, vrouwtje douchte me fully naked met emmertje met healing flowers en saying prayers with the spirit. Speciaal water drinken. Yu lagami.

Geland op Bali in mei, realiseerde ik me steeds beter dat reizen voor mij op dit moment niet weggelegd is. Ik voelde dat het zelfs meer kwaad dan goed deed. Mijn vluchtgedrag in India was namelijk niet normaal (ik begreep het niet), ik voelde me steeds meer verdwaald en op momenten zelfs afwezig. Ook hier in Bali, zodra ik aan doorreizen begon te denken. Als het niet was voor mijn levens-steunpilaren weet ik niet wat er van mij terecht zou zijn gekomen hier in mijn eentje aan de andere kant van de wereld. Mijn koppigheids-knobbel hielp ook nog eens een stevig handje mee deze rollercoaster ride nog uitdagender te maken en eigenlijk nog meer rockbottom te gaan. Lekker is dat!

Surfen: Ter weerspiegeling van mijn innerlijke kant besloot ik door te gaan met het surfen. In het surfen heb ik mijn healing gevonden. Het is in het water out in the open. Very important. :) Het surfen heeft mij inzicht in mezelf gegeven; kan mijn binnenste precies peilen. Surfing is all about timing, ontspannen, geduld.....wachten op jou moment. En wanneer het moment zich aandringt.....act upon it zonder te twijfelen. Alles wat ik (nog) niet bezit. Geen geduld en damn besluiteloos. Ja, ja.....wie had gedacht dat je door te surfen zoveel over het leven kan leren. De progress van je karaktertrekken kan peilen. Sterker nog de sleutel tot balansheid kan geven. Morgen mijn laatste surfsession in Bali, maar zeker niet mijn laatste keer! Nu kan ik samen met Maurits gaan surfen ipv beachbum uit te hangen :). Nee nee, ben geen pro or anything like that! Nog steeds in de beginnerfase! Ik probeer te genieten in plaats van te presteren. Dat is juist wat ik nodig heb!

Instinct:Dus...na 13 verhalen, talloze emails naar mijn steunpilaren en 2,5 maand later ben ik eruit. Ik heb mijn richting gekregen. Ik voel me klaar, 'verslagen'/moe genoeg om naar huis te gaan. Ik ga terug naar Curacao. Daar zal ik verdere instructies krijgen van mijn instinct. Ik kan niet te greedy zijn :). Morgen vlieg ik naar Bangkok, die nacht naar AMS. Eind juli naar Cur.

Ik ben erachter gekomen dat ik barst van de pijn en woede uit pure liefdesverdriet. Dat wist ik niet. Zo powerful is mijn verstand geweest dat ik doof ben geworden voor mijn gevoel. Mijn belangrijkste steunpilaar (mijn moeder) schreef me in 1 van haar emails dat 'zoeken betekent een doel hebben,maar vinden betekent vrij zijn,open staan,geen doel hebben'. Mooi he? Dat is precies wat ik tijdens deze reis heb geleerd. Voor een time-out als deze kun je geen doel hebben en kun je een dergelijke reis niet plannen.

De landen die ik in eerste instantie heb gepland te bezoeken heb ik helaas niet bezocht. De reis zoals ik gehoopt en gedroomd heb, heb ik ook niet gekregen. In plaats daarvan heb ik het meest nuttige levenskado die je je maar kan wensen gekregen: navigeren met je instinct. Je kan ook niet anders in deze situatie dan vertrouwen op je instinct. En al helemaal neit als je alleen reist. Laat staan als solo female trotter! Lagami bisabu, het is zwaar alleen te reizen als vrouw (althans, aan deze kant van de wereld).

De samenwerking met mijn instinct heb ik voor het eerst onbewust gevoeld in India (onbegrijpelijk vluchtgedrag en onbegrijpelijke huilbuien). Toen kon ik het nog niet als dusdanig identificeren. Pas in Bali. Nog meer lost, nog meer huilbuien tot ik leerde begrijpen. Nu ik het kan voel ik me meer opgelucht, verspil ik mijn tijd minder, maar ben ik nog niet rustig! Daarvoor ben ik nog te koppig. Ik ben er dus nog niet.

Zoveel verdriet dat het mij doet dat ik nu in Nederland niet mijn 'years dreamed of moment' kan grijpen (carriere in de strafadvocatuur), heb ik onder ogen gezien dat ik meer dan 2,5 maand nodig heb om weer in balans te komen. Mijn tante kwam eens met de wijze woorden: you have to choose your battle. Alle (on)mogelijke scenario's heb ik uitgevogeld en vooral proberen te beantwoorden met mijn hart/instinct. Zo ver weg van alles en iedereen kan je heel zuiver luisteren naar wat zich er echt in je binnenste afspeelt. In Nederland kan ik het horen. Hier kan ik luisteren. 2 verschillende dingen. Mijn koppigheid is zwaar geweest. Nog steeds zit het me in de weg eigenlijk. Naar huis toegaan is als meest verstandige optie uit de bus gekomen voor mijn gezondheid. That is one battle I won't fight against! Take it easy, take it slow, get back on track.

Mijn lichaam shaked, mijn hart klopt zeer aanwezig en de tranen rollen over mijn wangen bij het schrijven van dit verhaal. Ja. Ik vind het moeilijk dit op te schrijven. It is a real 'eat, pray, love' moment ahhahahahaahha.

Goed. Het is eruit. Ik wil er ook niet meer over praten of uitleggen. Het doet namelijk veel pijn. Dit is dus mijn laatste blog. Een te 'open' verhaal, maar hoe schrijf je dit anders op?

Ik had een amazing en zeer interessante journey. Erg veel dank voor jullie steun en voor jullie reacties.

Veel liefs,

G-Land: a surfer's wonderland!

Lieve allemaal,

Zeker nooit over G-land gehoord he? Tot zeer recent ik ook niet! Ik kom er dus net van terug en moet jullie informeren over dit mooie kersverse avontuur. Een vriendin die ik hier in Bali heb ontmoet had even wat ruimte voor zichzelf nodig dus vergezelde mij last minute! Zij surft niet.

Location Gland: G-land ligt in het zuiderlijkste puntje van Java. Google 'gland' maar in 'images'. Het is een natuurreservaat gebied, waarvan de kusten omringt zijn door de mooiste, sterkste en hoogste golven uit heel Indonesie. Ontdekt door surfers tijdens een vlucht naar Jakarta. No waves in Gland mean no waves in Indonesia at all! Imagine that! Het is ook nog eens goofy paradise (linker been achter, rechter been voor: lefthander waves; vanaf surferpositie op zee ...golven die dus linkerkant van het strand aanspoelen). Dit gebied is com-plete-ly tropical bamboo jungle! Je zit daar tussen de herten, zwijnen, wolven zijn er gespot en apen. En die apen zijn something else! Ze stelen alles!!!! Niets is daar veilig! Al je personal belongings zijn of kwijt of liggen buiten ergens in de jungle! Paspoorten zijn zo verdwenen. Ze gedragen zich als koning te rijk en laten zich door niets en niemand storen.

Gland omvat de surfgebieden Kong's (massive waves), Money trees en Speedy's (massive powerful tubing waves). Om de hoek daarvan de intermediate tot advanced surfing area's Tiger tracks en 20/20's. Zie 'Google images'. Verder zijn er in Gland slechts 3 surfcamps: G-land surfcamp, Bobby's surfcamp en Joyo's surfcamp. Ik nam dus deel aan dit laatste. Niet om de (in)famous Gland area te surfen, maar om de 'beginner friendly' area te surfen---> Tiger tracks. Zoek dat maar op in Youtube. Dan zien jullie ook het transport! Is me gelukt golven te nemen maar niet om volledig uit te rijden..........tough om golven te nemen! Veel peddelen met deze kippenarmpjes!!

De trip naar Gland:22.30 ben ik afgelopen zondag opgehaald door de Joyo's bus. Boardbags met surfboards op het dak (not mine, ik had slechts 1 surfplank mee) met de boys in de bus anxiously waiting. Onderweg naar het meest Westerlijke puntje van Bali om de ferry te nemen naar Java. Anto lagami bisabu die ferries zien er behoorlijk instabiel en zink-klaar uit! Bij de G-land office rond 04.00 aangekomen, wachten (slapen) tot het weer hi-tide genoeg is om te varen naar Gland per speedboat. Tijd was rijp .....reden we verder naar een vissersdorpje waar we de gland express namen richting Gland.

Het vissersdorpje en Gland:Aangekomen bij het vissersdorpje, mal versurft, 1 uur terug in de tijd en veel hectiek was ik BLOWN AWAY (ja dit verdient echt die capslock) door de omgeving. Ik vroeg me de hele tijd af of dit echt was of een filmset.Long stretch beach (bruin zand), vissershutjes, vissersboten komen aanvaren, netten, vissersboten die vertrekken, hele barrio op het strand de visvangst zien/opkopen/sjouwen: vrouwen, kinderen, mannen; drukte heen en weer.De meest prachtige vissersboten die ik ooit heb gezien !!!!! En het waren er een HELEBOEL!!! Fel gekleurde GROTE vissersboten: kruising tussen vikingboten en piratenboten. Hoog, mooi. Erg mooi be-/geschilderd. De beschildering van die boten kun je vergelijken met de combinatie van deelname aan de karnaval van Brazilie en piraten die ten strijde gaan. And the best thing ever: deze mensen zien slechts die toeristen die naar gland gaan en dat zijn er maar een paar per jaar. Voor de rest niets. Ze zitten namelijk ook helemaal in the middle of nowhere.Ik was daar alleen (de rest sliep nog in de bus) en ik keek mijn ogen uit! Ik liep door de mensen recht op de vissersboten en de visvangst af. Iedereen keek mij aan, vrouwen kwamen naar mij toe en zetten hun handen op mijn heupen om te voelen, glimlachten en bestudeerden mij van alle kanten. Een van de mooiste locaties van mijn trip. Het gevoel, het was mooier dan een plaatje. Het was namelijk een echt plaatje!

Eindelijk in de speedboat (lopend door de vis en modder) door de branding onderweg naar Gland. Langs de vissersboten varend......iedereen zwaaien naar ons en toen schreeuwde een man van zo'n grote vissersboot uit volle borst met zijn armen wijd gespreid 'welcome... to.... GLanddddd'. Dat is toch net een film???? Net zo'n announcement als wanneer het circus gaat beginnen. Ik voelde me net als in de film van Peter Pan toen ze voor het eerst Neverland zagen met Captain Hook!

Aangekomen in Gland, prachtig. The sound of waves and jungle! Sets kwamen zo smoothly inrollen. Picture perfect. Voor de echte surfers althans. Lichtblauw/ groen water. Ook hier wordt het strand op gevaren. Wit zand, apart zand: kleine, beachcolours (lichtgroen, peach, beige, wit) bolletjes zand. Te vergelijken met die gekleurde bolletjes voor op je ijsje. Mooi! Eenmaal aangekomen in Joyo's camp werd meteen duidelijk dat me meer was beloofd dan dat ik werkelijk aantrof: it was a man's world! No surfguide, the surfguide himself ging surfen in Speedy's 'cause waves were pumpin' !!! :) Ik werd na het ontbijt per boot gebracht naar Tiger tracks: 10 minuten in de boot, alleen golven, surfers en jungle. Mijn'warm welcome' bestond uit het volgende: board in het water gegooid ik er achteraan springen en surfen maar !! ;) No surfguides no nothing! Gewoon op eigen gevoel maar proberen! Zo leer je het wel het beste. Het was de afgelopen dagen namelijk niet groot of gevaarlijk. Vallen en wave laundries waren veilig. Door op de anderen te letten leerde ik hoe ik weer terug naar buiten moest zwemmen en op welke angle ik de waves moest nemen. Elk surfgebied is namelijk anders. Er waren meerdere surfers in het water. Mellow waves maar met surprisingly veel power.

Met low tide loop je over het rif naar de Speedy's area en krijg je een kans de massive waves van dichtbij de bekijken/ horen. Lopend er naar toe kom je baby octupussen tegen en die wormachtige zeesterren en schelpen. Mooi hoor al die treasures!

Gland kun je beschouwen als een surfer's 'ashram': vroeg naar bed, vroeg opstaan, voornamelijk geen vrouwen, surfen, surfen en surfen. Mannen onder elkaar. En er wordt ook nog eens behoorlijk wat gevochten daar in Gland in het water: drop maar niet in op iemands wave want je krijgt een board naar je hoofd gesmeten. Een grote mond wordt ook niet getoleleerd. Surfen in Gland area betekent dus durf, insane skills, insanity en attitude. Prachtige locatie!!

Goeie muziek op de ipod daar, good food, pooltable, tafeltennis, local family en jungle. Mooie sunsets: zon verdween achter de bergen van mainland Java. Op mjin eerste avond was er pool competition. Mijn teammate was de local Gland poolchampion. We hebben de finale gehaald!! Maar helaas niet gewonnen. 2 keer mis!

Het was wederom een Bunaken Island accomodatie: douche en wc jungle style en een houten huisje met een bed. Was koud 's avonds! Prachtige sterrenhemel! Als verrassing had je vanaf 22.00 geen electriciteit meer !!! Wc was buiten! Kemen in het pikke donker met allerlei soorten geluiden ging ik dus bon bang naar de wc lopen !! ahahahahahahha Je kon niet eens je hand zien! Gecko geluiden, apen geritsel (I assume or hope!!) door de bosjes, krekels etc.

3 dagen lang dus (geprobeerd!) gesurfd in de ochtend en in de middag rond gehangen in de jungle en de gland surfaction area (playa canoa achtige chill out area). Heb some bad ass sunburns opgelopen in Indonesie. Eerst mijn ogen die fully ontstoken en rood waren wegens teveel zon ( 't felle zonlicht op het water) en nu mijn onderlip met blisters. De zon hier is geen grapje!

Bedelen Java-style:Gister, onderweg terug met de ferry, meest bizarre manier van bedelen ooit meegemaakt! India kan er ook wat van, maar deze........Kids (sommigen met masker en snorkel op) in het water naast (!) de ferry vragen om geld. Men gooit het geld in het water en die kids er achteraan duiken. Nuts toch? Die ferry vaart zelfs al! But it works. Men gooit geld.

Bon, tijd om te eten! Warung Malang kune!

Liefs,

Pilotwhales, dolphins & spermwhales.

Lieve allemaal,

Vandaag schrijf ik jullie vanuit het stadje Gorontalo, Sulawesi (Indonesie). De bedoeling was om vanuit hier naar Togean Islands te gaan. Er is helaas geen ferry, slechts een speedboat, maar die vraagt zoveel dat het bij elkaar opgeteld een dure grap wordt voor 3 nachten. Helaas gaat dat dus niet door . Volgend plan in the making: voor mij terug naar Bali. Heb daar 1 maand lang leren surfen. Ik heb nu de basics onder de knie! Ik ga dus terug om verder te oefenen. Ben in ieder geval ge-upgrade naar een fiber board 7.6 foot ipv 8.0 foot. Kan nu iig bon stoer met een surfboard het water in lopen ahahahahaha nu nog de skills! ;) Die 8 foot was te breed voor mijn armlengte om met 1 arm vast te houden. Altijd op mijn hoofd dragen. Al een boel wavelaundries gehad, including a few nasty ones, kap aan je voeten, kap aan je arm....allemaal door boardfins. Maar gelukkig ook golven gepakt. Kemen gaat de goede kant uit! Goeie workout ook! Full body! Heerlijk vroeg opstaan en het water in rennen en zitten wachten met nog een hoop anderen op golven.

SulawesiSulawesi is een groot (!) eiland waar je weinig toeristen tegenkomt en weinig mensen die Engels spreken. Dat maakt het avontuurlijk. Met mijn point it woordenboekje lukt het ook niet altijd. Men blijft maar ja knikken op alles. Overal waar je loopt is het 'hello mister' , 'hello misses'. Men is erg vriendelijk. Kinderen voegen daar vaak nog aan toe 'how are you?' en als je antwoordt 'goed, hoe gaat het met jou'.......lachen ze en weg zijn ze. Lief! Voorts is Sulawesi duurder dan Bali! Ja. Erg Moslim ook! Veel groen: ontzettend veel palmbomen, alle soorten. Tropische jungle. Aan de kust vissersbootjes. Maar...niet een echte toeristische bestemming. Je moet van duiken houden. En duiken doe ik niet. Dan is er niet erg veel meer te doen, tenzij je de jungle in wilt enzo.

Bunaken Island, Noord SulawesiAfgelopen dinsdagavond ben ik samen met een Engelse vriend (Jack), een Nederlandse vriend (Floris) komen ontmoeten in Mandado, Sulawesi. Alle 3 waren we op zoek naar een eilandengroepje waar we a la klein curacao konden rondhangen:snorkelen, duiken en vissen. Dat is aardig gelukt.

Vorige week woensdagochtend zijn we vroeg op stap gegaan naar de haven in Manado om vervoer te regelen naar Bunaken eiland. Dit ligt op een 20 min bootrit van Manado af. Eindelijk een boot geregeld (local fisherman) en daar waren we: op weg naar avontuur. Een avontuur voor de boeken! Het begon al onderweg naar Bunaken. 1 buitenboordmoter viel uit, meneer druk kijken wat er aan de hand is zonder voor zich uit te kijken---> wij allemaal naar hem toe schreeuwen kijk uit! kijk voor je ! je vaart tegen een ander vissersbootje op! ook die vissers die op het punt staan aangevaren te worden schreeuwden moord en brand. Phew, het scheelde echt maar een haartje! En die vissers natuurlijk helemaal geschrokken schreeuwden en ons mannetje rustig terug kijken alsof er niets aan de hand was.

Okay....there we go ! aaahhahah

Aangekomen op het eiland waar we vijf nachten hebben doorgebracht: beschermd gebied. Niets van te merken. Vuilnis overal aangespoeld en niet een beetje ook. Men noemt dit een diver's paradise. Onderdak geregeld. Op steenworp afstand van het strand, maar hoog genoeg in de jungle. Meteen storm die avond. Hele harde wind. De wind kwam overal door het huisje binnen: door de vloer, muren, dak. Regen. Mi dios. Ja, het is een basic houten huisje a la klein korsow. Grote bakator! Yen pega pega, spinnen, wormen. Alles. Maar normaal, niet veel, gewoon hier en daar. Maar die bakators vliegen in de ronte en wil niet geprikt worden door 1! Toilet doorspoelen met emmertje water, tanden poetsen deed ik buiten en douchen......mmmmmm nouu.....:D nee? De zee. Je kon wel douchen, mare ach soms hoeft het niet toch?....

Zeejuwelen 2e dag rondgelopen langs de kust. Het was erg laag water. Ik keek mijn ogen uit. Mijn ogen werden namelijk getrakteerd op een boel verschillende soorten zeesterren (6), zeemuizen, sanddollars,schelpen en zeeappels. Het was zo mooi en zo veel dat ik gewoon besloot daar tussen al die mooie zeejuwelen in te gaan zitten en van al dat moois te genieten.Je ziet gewoon de zeesterren en zeeappels op je af komen wanneer je lang genoeg blijft zitten in het water :).Ben vervolgens op de lokale vrouwen afgelopen om maar eens erachter te komen wat zij maar steeds in hun mandjes stopten daar lopend door het water. Soort zeeslakken. Heb het leren zien en ze een poosje geholpen.

Op zoek naar 70 kilo yellowfin tuna's 3e dag zijn we met ons 3en gaan vissen met 'papa'. 'papa' vertelde namelijk grote verhalen over 70 kilo yellowfin tuna's. Daarvan spitse mijn oortjes wel. Jack was maar 1 keer wezen vissen en Floris die hebben we omgepraat om de prijs onder meer te kunnen verdelen :) Wel, 6 uur am uitgevaren, hele dag (!!) geprobeerd. Full local gear: sparplug als lood gebruikt, toeristen brunette haar gebonden om de gekleurde haartjes lokaas. ja full improvisatie. GEEN tuna. Many baby tuna's. Baby mes en baby dradu's. Wel degene die aan de haak moest bijten zien springen. Lunch was tremendo: buni, rijst en patat!

Weer vissen vissen vissen. nada. Maar dan opeens door alle sadness heen.. rond 14.00 's middags....midden op open zee: honderden dolfijnen en pilot whales. Daar op af gevaren, en ja verstand op nul en in zee met ze gesprongen. Duikbril op en duizenden dolfijen onder water, grote groepen en met veel babies. Daar ben je dan midden op zee met alleen die dieren. Wauw....INSANE! en PRACHITG!! Voelde me net in de BBC documentaire 'Blue planet'. Weer snel in de boot, erop afvaren en weer erin springen. En dan die pilot whales. Ja. Massive. Die bull pilotwhale. Ga dat nooit meer vergeten. We zaten op de rand van de vissersboot, te wachten op de next dropoff, vlak voor die bull pilotwhale, zag er groot uit! Vroeg mezelf af.....wow is wel erg groot, doen of niet doen. DOEN! Sprongen we erin, boot drijft natuurlijk af en zijn we helemaal alleen op open zee met honderden, misschien wel meer pilot whales en dolfijnen. Die bull leek net alsof hij op ons af kwam zwemmen. Gelukkig was dat niet het geval. Whales en dolphins niet door elkaar. Dus ene keer met dolfijnen, andere keer met pilot whales.

Daar zwommen we dan op 1,5 meter afstand van de bull pilotwhale en baby en moeder en the rest of the family een eentje mee. 20. Die bull kijkt dwars door je heen....nou dan voel je wel wat hoor! En al die geluiden van die dolfijnen en pilotwhales onder water, zo hoog! Priceless! Je voelt je zo klein en tegelijkertijd erg vrij. ong 3 kwartier bleven we zo aan de gang. Switchen van dolfijnen naar pilot whales. Pilotwhales waren geweldig. Ze zwemmen veellll langzamer dan de dolfijen waardoor je ze goed kan bekijken en zelfs kan tellen.Je kijkt om je heen vanuit het water en gewoon prachtig. De zee was sprookjesachtig flet en zo mooi blauw. Vollop zon, je kon heel goed de diepte in kijken. Het leek er net op dat de zon vanuit de diepte omhoog scheen.

Indo cooking skills Waar wij verbleven was bij een soort homestay. Waar een 'mama' en een 'papa' was. Lovely family! En ze konden heerlijk koken!!!De 4e dag heb ik de hele dag doorgebracht bij hun in de keuken. Breakfast banana pancakes van scratch, lunch rijst met buni en cocosachtige saus en veggies en gefrituurde koekjes, dinner rijst met buni, kip en veggies en weer gefrituurde koekjes. :) Daar viel er een hoop te leren. Heb alles opgeschreven. Heerlijk gefrituurde groentenkoekjes en sausjes en groenten. Paar boemboe's geleerd en hun keukengerei gebruikt, althans leren gebruiken. Werd aan het werk gezet ;) Erg leuk. Stond ik daar groenten te snijden en eten te fritueren met 8 ogen op mij gericht. Nou dan voel je je wel onder druk hoor.

Voor de 2e keer op zoek naar 70 kilo yellowfin tuna 5th day. Ja. Die fishingtrips beginnen te lijken op een casinokansspel. 30 euro inleggen om kans te maken op 70 kilo yellow fins. Jack en ik wilden het weer wagen en hebben besloten nog een keer te gaan vissen met 'papa' voor die yellow fin tuna's. Full day again. Maar deze keer 04.00 am uitgevaren. 03.15 ben ik de keuken in gegaan en heb de dochter geholpen ons eten klaar te maken: nasi goreng en pannekoeken. Weer geen tonijnen. Slechts baby tuna's en dradu's. Zo mooi om ze naar boven te zien zwemmen die dradu's. Zo baby waren ze en zo mooi goud van kleur, echte vechtersbaasjes. Zo klein dat ze zijn, zo sterk schudden ze met hun kop en rukken zo die handlijn uit je handen. Mijn handen dan :) Helaas vond 'papa' die baby dradu's groot genoeg om ze niet terug te gooien. :(

Onderweg terug.....'papa's' ogen noh....hij spotte een spermwhale in de verte. Daarop af gevaren en inderdaad: prachtig! Die waterspray en die staart zo mooi en elegant. Vroeg hij aan ons of we ermee wilden zwemmen, en wij natuurlijk ja knikken ahahahahah completely nuts. Halve bocht om de spermwhale ver voor hem zodat we op elkaar afzwemden en van de vissersboot afgeglipt.....WOW wat was ie groot! En het was nog maar een kalf! Dat zag je gewoon.Weer in de boot en weer erin gesprongen. Zo langzaam als het overkomt dat ze zwemmen, nou zo snel gaat het wanneer je samen met ze zwemt. Je houdt ze bijna niet bij ! Je racet zowat door het water om ze bij te houden. Prachtig hoe ze met hun staart op en neer bewegen. We waren net onderweg terug naar huis, half aan het beseffen what just happened spotte 'papa' weer een whale. Deze keer 2! Weer erop af. Ik keek ernaar en ik tegen Jack zei: wow dit is wel erg gigantic!Toen de boot vlak voor hun kop lag net voor ik weer erin sprong met Jack heb ik wel even een schietgebedje gedaan hoor! Want dit was wel een size groter ahahhaahha. Eenmaal in het water en eenmaal een goede blik onder water ....wauw....wat groot. mama spermwhale met kalf. (the moby dick whale). De moeder was HUGE. 9-11 m. Ik ben 1.69, ter indicatie. Die dieren zijn zo lang, zo groot, zo impressive. En dan wanneer ze hun bek open maken. Die paar minuten dat je met ze zwemt is te kort om een goede indruk op te doen van die spermwhale. Ze zijn zo groot het is te veel om in 1 keer op te nemen. Het mooiste was dat je alongside die mama spermwhale zwemt, weer 1,5 m afstand (ja we zijn completely nuts, kansen moet je grijpen toch?...uiteraard tegelijkertijd aanvoelen) en je oogcontact hebt met die walvis. Dat moet je gewoon meemaken. Ultra speciaal. En dan als traktatie dat je in het water met die dieren bent en ze naar beneden gaan: prachtige massive staart omhoog (spiek je gauw boven water om dat ook mee te krijgen) en verdwijnt in zee en je onder water kan zien hoe die walvis schuin naar beneden de diepte in verdwijnt met haar kalf. We were thrilled!!!!! Toen ik bij de staart zwom van die grote walvis je voelt gewoon die 'whirlwind' die veroorzaakt wordt door de beweging. je wordt erin gezogen. beetje op afstand zwemmen dus. ook wanneer die staart in zee verdwijnt en je boven water kijkt zie je een grote kolkcirkel.

Na echt geen spoor meer van de walvissen te hebben gezien op weg terug naar huis! Traktatie: dolfijnenshow! Dolphins and yellowfin tuna's in action. Complete frenzy! Die twee samen jagen. Dolfijen sprongen wild door het water en uit het water, yellowfin's voor je ogen raceten uit het water, wij allemaal mal stoked en nervioso: handlijnen uit, snel live bait vangen , live bait aan de andere handlijn en weer lijn erin en wachten...................overal om je heen vissersboten aankomen en zich mengen in de tuna/dolphin frenzy. What a nice show. Dolfijnen super dicht bij de boot met babies. Toetie!!! Mini dolphin! Nee niet erin gesprongen, want ze waren aan het jagen. De dolfijnenvinnen leken identiek op haaienvinnen. Zelfde als de surfboard -vinnen. En het weer was toen donker, beetje eng hoor.

Thuis aangekomen, vissen schoongemaakt en ben ik de keuken ingegaan om onze vis klaar te maken. Die avond waren alleen wij met ons 4ren. Samen met nog een andere chick. Heb een garlic/onion/chilli boemboe gemaakt met paar poeders uit hun keuken en die tuna ku dradu gefrituurd. HEERLIJK!!! Nan a gosa! Die chicks keurden mijn gebakken visjes goed! Gelukkig ahahahahha ja picture this: grote keuken (super basic) ku henter famia komen mijn vis proeven kijken wat ik ervan heb gebakken. daar stond ik dan net alsof ik een examen af moest leggen.

One trip to Bunaken to never forget.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Gevonden wat ik zocht.

Lieve allemaal,

Inmiddels zit ik in Kuta, Bali. Hier ben ik afgelopen donderdag aangekomen. Eerst zal ik vertellen over Delhi, India. Daarna, afhankelijk van de lengte van het verhaal, Bali.

09 mei 2011: Aangekomen in Delhi bevond ik me in 45-48 graden celcius. Ja. Oven kan ik je vertellen. Voor wie dat niet gewend is heb je inderdaad even de tijd nodig te leren ademen in die hitte. Wind voelt aan als een oven, de zon is killing. Ik had een politie-taxi geregeld naar mijn guesthouse. Geen airco. No problem, zweette me een ongeluk :). Aangekomen in de buurt (!) van mijn guesthouse sloeg ik weer dicht. Wat een drukte, Palestina-achtige omgeveing. Heel veel witte beton gebouwen, half af, grauw, elektriciteitsdraden overal, geschreeuw, getoeter, verkeer. Ja. Daar werd ik middenin afgezet. Ik moest het laatste stukje lopen zei de taxi want daar kon hij niet komen. Ik dacht hier kan ik niet blijven. Meteen ingecheckt, internetcafe ticket geboekt naar Bali voor die woensdag (maandag aangekomen in Delhi). Want ik wou eigenlijk naar Rajachtstan naar Udaipur, maar omdat het ook nog eens zomervakantie was waren alle treinen vol voor die week. Niet alleen dat, Rajachstan is een en al woestijn. Dusse, dat gaat niet werken met 45-48 graden alleen in Delhi al!

Nadat ik op adem was gekomen zowel van de hitte als de omgeving kon ik weer rustig nadenken en heb ik dan maar een tour geboekt naar Agra om de Taj Mahal te zien.Ik dacht doe maar geregeld dan is het geregeld. Wel wel....niet altijd denken dus! ahahahah ZEKER niet in India! Het was een fullllll indian tour!!! Lagami kontabu. Nieuwe alinea hiervoor nodig.

Om 06.25 werd ik opgehaald. Anderen opgehaald. Bus stopte met rijden: out of gasoline. Anderen die opgehaald moesten worden die kwamen schreeuwend in de bus, zij moesten met hun taxi benzine gaan halen. Okay gingen we weer. Bus FULL Indiase mensen. Guide sprak geen Engels. 2 lieve jonge meisjes vertaalden alles voor me. ahahahah jullie moesten dit meemaken. Geruzie en geschreeuw in de bus, want zoals ik zei de bus stopte met rijden 3 keer, de mannen uit de bus, bus duwen, het was zo heet dat de airco van cool naar 'fan' ging. Ze waren natuurlijk boos omdat dit niet was waarvoor ze hadden betaald. Bus ook nog de hele dag 30 minuten stoppen overal. In India krijgen ze namelijk commissie die drivers en guides. Naar de Taj Mahal rijden duurt ong 4 uur uit Delhi. Dan om 15.30 wouden een paar nog uitgebrei gaan lunchen ook nog! Awel, ipv 11.00 am daar te zijn waren we daar om 17.30. En de Taj Mahal ging dicht om half 7 ofzo. En het werd donker natuurlijk.

Taj Mahal:De Taj mahal is prachtig!!!!! Je voelt enorme rust daar, het mausoleum straalt elegantie uit en rust. Het is zo mooi. Het ligt echt verstopt achter hoge murenpoorten en tempels, en je denkt god waar schuil je dan! En dan opeens zie je het! Net alsof je in een sprookje beland. Dat de meesten in de Eifeltoren ten huwelijk gevraagd worden ipv Taj Mahal begrijp ik niet. Taj MAHAL is full romantic en prachtig. Heel veel details. Prachtig gewoon. Eindelijk dus gezien!

Verloop bustour: Na gerend te hebben door taj mahal -letterlijk- weer bus in. De tour hield dus in Agra fort, taj mahal en lord krishna tempels en geboorteplek enzo. Het werd donker en omdat de bus vol indiase mensen zat kon natuurlijk lord krishna episode niet overgeslagen worden! Daar gingen we met de guide in de bus naar een souvenirshop. Weer ruzie in de bus onder de mannen , want de guide en driver kregen commissie van die shop als wij naar buiten gingen en iedereen weigerde uit de bus te stappen. Ongelooflijk noh, dat ze dat ook met Indiase mensen zelf doen. Toerist ongeacht nationaliteit.

Goed, gingen we langs de geboorteplek ergens 's avonds, dan de tempel om 21.30 nog (de tijd dat we terug moesten zijn bij ons eigen hotel in Delhi). Die tempel ging dicht om 22.00. Ik ging mee de tempel in, er werd een mis gehouden, rennen door de tempel van lord Krishna (was enorm groot) , overal in India schoenen uit doen. Ren ik in het donker achter de rest aan, styli snel zitten, een of ander gebaar en snel weer weg ....weer door rennen....zo stonden we bij de exit. Hele dag langs alles gerend. Ook niet leuk, je ziet/onthoud niets. Erg jammer. Maar nog meer avontuur! Daar stonden we bij de exit van die tempel: aan de ANDERE kant! ZONDER onze schoenen en we mochtne niet meer naar binnen. Ata nos ta kore den ghetto di India pia''bou door smalle steegjes 's avonds , langs mensen, koeien, markten, apen. Ja van alles. Naar de andere kant van de tempel, bewaker smeken om onze schoenen. Gelukkig kregen we die terug. Op weg naar andere lord krishna locatie. Hopi hari krishna yu en apen! Erger dan de kashmir terroristen, iedereen liep op elkaar langs die apen en hield hun haar, tas alles vast...ahhahaha daar loop je dan als toerist!! En dat allemaal door smalle donkere steegjes. Ondertussen avond meegemaakt: iedereen ligt echt ongestoord overal. Je voelt je absoluut niet onveilig, het is wel een enge omgeving, maar er zit niks. Na een paar keer weer 30 min gestopt te hebben bij eetstandjes, werden we midden op straat afgezet (ik herkende het bord in de straat, zo wist ik dat ik eruit moest) om 04.30 the next morning. NO kidding. Gelukkig moest ik niet alleen lopen, want het was nog 15 min lopen naar het hotel door de straat war iedereen overal ligt.

Het was me wat die dinsdag. Heb dus echt india meegemaakt ahahahahha ook bij het eten toen, je besteld 1 ding, krijgt 3 terwijl je duidelijk hebt aangeven dat wil je niet, en komen ze met de rekening dat je alles moet betalen. Ik weigerde . Je dealt de hele tijd met mannen en over geld. Ze belazeren je ALLEEN maar. Mijn ervaring dan in de steden. Ik werd erg pist off, gaf het bedrag dat ik vond dat ik moest betalen en liep weg.

De volgende dag, kort daarna dus, vroeg opgestaan, taxi geregeld om zo veel mogelijk geselecteerde attracties te bekijken in Delhi. Prachtige tempels gezien, India gate, parken en markten en red fort en het mausoleum die ter inspiratie heeft gediend voor de taj mahal. Op een rickshaw door de markten gefietst; spice market, flower market, kralen markt. Ja I have seen it all in Delhi met 48 graden was het die middag. Best thing to do: taxi huren--> ze brengen je overal, fixed rate, wachten op je, alles. Goed dus na 7,5 uren tour werd ik op de airport afgezet. Donderdag geland op Bali via Maleisie. God wat voelde ik mij uitgeput. Onbewust span je je zo enorm in.

Evaluatie: India. Ik kan het nog steeds niet loslaten. Ik heb het als heavy ervaren. Ik was in the wrong places and wrong timing, wrong everything. Helaas. Je moet dus NIET in de steden zijn. En zeker niet in mei met die ovenhitte. En dan is het ook zomervakantie, begint net......alle treinen volgeboekt. Ik kom een keer terug. India is erg groot, heeft erg veel te bieden, is erg divers, erg authentiek, erg interessant, maar mijn advies is : go prepared, en ga voor iets: ashram, yoga cursus, folklorisch evenement. Iets in die richting. Voor mij was het niet weggelegd met een backpack door India te gaan. Ik voelde me letterlijk in een doolhof en totaal in paniek. Dat kwam door de steden. Platteland is veel rustiger en beter. Maar het blijft een grote troep en mensen zijn daar best porko. Middenklasse is okay. Het zwaarste vond ik niet eens de armoede. Het zwaarste vond ik naast 48 graden, het feit dat ik de hele tijd met mannen moest dealen. Met mannen moet je alles regelen: hotels, tours, restaurant, geld. Alles. En je loopt door India- ik dan- niet relaxed. De hele tijd letten op scams, cheating, je geld, je tas, ik deed niet eens parfum op! Je geniet er helemaal niet van dat je een vrouw bent. Je voelt je eerder ongelukkig dat je een vrouw bent. Dar werd ik moe van. Dat merkte ik dus hier in Bali. Dus, bad intro.....dat alleen. Ik laat het los voor nu.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bali: Aangekomen in Bali heb ik me gerealiseerd dat het lot mij heeft gebracht waar ik nu hoor te zijn. Ik heb altijd al willen leren golfsurfen. Op Curacao niet gedurfd vanwege de coral reef bij playa canoa en daar blijf ik nog echt een meisje: wil niet vallen op koraal en in de zeeappels ;)

Ingecheckt en meteen op een surfschool afgegaan. Volgende dag (vorige week vrijdag) meteen mijn eerste les en surf sindsdien elke dag 2,5 uurtjes. Ik ben het aan het leren bij 'pro surf school'. Ik verblijf hier nu ook, doe mee met surfcamp deze hele week. Slaap hier nu ook sinds zondag. Het is hier heel erg mooi. Heel erg ruim groot gebouw letterlijk tegenover kuta beach. Doet me enorm denken aan Bonaire (regatta). Het is ook druk hier, maar lang niet zo als in India of Bangkok. En island style druk, the kind I can handle! ;)

Het gebouw om de surfschool is nieuw. Aanstaande vrijdag is er een openingsfeest. Het is hier heerlijk. Eindelijk een 'spa' destination gevonden. Ontmoet mensen hier, ben gaan uiteten in een super setting : voeten in het zand, aan tafel, kaarsen, fakkels, veel tafels en mensen, en lobster, vis, krab, garnalen eten met de hand. Veel seafood: tafel vol!! Seafood feast!!! Sterren, aan de zeelijn. Ja, zo dacht ik er namelijk over ahhahahha

Het lokale eten hier is goedkoop en heerlijk. Ik spiek veel in de keukens. Drink elke dag heerlijke papaya, mago en patia sapjes. Volgende week zondag rip curl girls go surfing day. Ja. Vind het goed voor nu. Rustig tempo, mooi eiland, leren surfen (geeft me spiegelbeeld over hoe ik in het leven sta: surfen is namelijk ook all about timing and taking the right wave: degene die voor jou bestemd is en dan genieten van de ride.....en ja voor beginners een ongeluk peddelen ). Ik voel me goed. Voel me eindelijk daar waar ik moet zijn, voel dat ik de bestemming en de doel van mijn reis heb bereikt. Niet de eindbestemming he, maar datgene wat ik eruit wilde halen.

Wat ik volgende week ga doen, of over 1 maand. Ik weet het niet. Voor nu ben ik aan het leren surfen, Bali aan het verkennen en mijn ziel aan het voeden. Ik heb lieve mensen om me heen, verblijf in een hele mooie, simpele sicke surfschool (slapen met 6 man op 1 kamer, mooi! simpel, maar mooi en cozy, queensize stapelbedden, ingebouwde kasten, hoog dak, ruim, alles ruim, deck buiten, kan zo in het zwembad springen vanaf het balkon)

Ceremonie gezien voor de blessing van dit gebouw vanmorgen. Banana pancakes for breakfast...

Ik blog weer wanneer ik behoefte heb. En dat is voorlopig even niet. Ik ga me nu dus terugtrekken. Heb de plek gevonden waar ik mijn 'hoofd neer kan leggen en slapen/rusten'.

Ik vermaak me goed in Bali, eet en drink goed, alles goed. No worries. Ga nu op het strand zitten met een paar bintang bali biertjes en nice people, sunset zien, en volle maan zien opkomen. Morgenochtend vroeg weer surfles........Wie wilt mee ;)

Heel veel liefs

Moeder Theresa's huis, tempels, moskeeen.

07 mei 2011: Padatik express experience & aankomst Kolkata.

Het NJP treinstation is enorm groot. Ziet er vrij modern uit aan de buitenkant. Hopi hende! En koeien natuurlijk, auto's, vrachtwagens, alles. Aankomend had ik een goed gevoel, de mensen zagen er middenklasse uit. Alles is zeer goed aangegeven en je wordt goed geholpen. De trein kwam aanrijden, je ziet je S3 op de wagon staan, dan is er een geprinte namenlijst waar je op moet staan. Vervolgens mag je in de trein. Ik zat prima! Naast de deur! Full lokals en gezellig. Cha/thee/koffie mannetjes die constant langslopen, mannetje met eten en een schoenenpoetser. Ook guards met riffle-achtige guns. Ik voelde me okay. Toen de trein eenmaal reed zag ik dat de deuren open bleven. Ik ging in de deur zitten en snoof India in me op. Het was een heerlijk gevoel, ik kon zitten en hangen aan de deur. De guard kwam met mij praten, behandelde me zeer goed: 'you in my country, you are guest, anything you wish'. Okay ........:) Hij regelde een soort ricecrispies met spices en peppah, vertelde over wat ik zag. Mensen zaten het eten dat ze van huis gebracht hadden te eten, te kletsen met de guards. Het was een rustige sfeer. Ik heb ook prima geslapen. Het is niet onder stof, gewoon beetje stoffig, baby kakkerlakken een paar zo. Overall: schoon, fijne en goede ervaring. Leuk om met mensen te kletsen. Ze zijn heel nieuwsgierig en direct. Lijkt net of je een verdachte bent en je door de officier wordt ondervraagd ;) Dat had ik al ergens gelezen dus ik schrok hier niet van. Ik stelde hun ook vragen. Ook heb ik hier gezien hoe men koffers draagt. Speciale mannetjes doen dat voor je. Die hele zware koffers (reiskoffers, 20 kilo) dragen ze op hun hoofd!!!! Zo 1 en dan nog 1 kleine daar bovenop en dan een tas aan beide armen. Jezus, ik dacht.......waarom niet trekken? Indiase families maken veel gebruik van dat soort mannetjes en ze hebben een hoop koffers. Bon dunne mannetjes! Sterk.

Op dat treinstation ben ik voor het eerst echt in contact geraakt met armoede, althans de kinderen die om geld komen smeken, moeders met babies die hetzelfde komen doen. Pika si, want je moet hard tegen ze zijn, anders gaan ze niet weg! En die oogcontact, god dat hebben ze snel door! Splitsecond oogcontact en ze komen op je af! Kids zien er vuil uit, maar ze spelen zo vredig, je weet niet wat je ervan moet denken. Het hele terrein rennen ze rond en lachen ze en spelen ze met wat ze kunnen vinden.

Aankomst in Kolkata, druk. Niet veel verschil met Siliguri. Behalve dat ik trainlife meemaak. Wel een hoop vuilnis. Aankomst in hotel goed. Fijn hotel, goede breakfast, centraal gevestigd. Kan veel kanten uit lopen. Ik heb gister de hele dag hier in de buurt rondgelopen, winkelstraat, achterbuurten, markten. Alles arm. Grote contrast met deze armoede zijn de reclameborden. Die weergeven zo'n andere wereld!

Gister ben ik lopend (25 minuten in 38 graden) de Queen Victoria Memorial gaan bezichtigen. 20 jaar geduurd om te maken. Lijkt op de white house. Groot, mooi. Gebouw ter overlijden van Queen Victoria in 1901. Mooi park er omheen. Buiten staan mooie grote, zilvere, koninklijkachtige koetsen.

8 mei 2011: Moeder Theresa huis en weeshuis, Jain tempels, Marble paleis, Tagor house, Nakhoda moskee en Howrah brug.

Vanmorgen besloot ik eens een keer anders te doen. Ik probeer tot nu toe zo veel mogelijk gebruik te maken van openbaar vervoer. In India it's quite tough! Hectisch en moeilijk te begrijpen. Ook als vrouw alleen en zo jong dat ik er uit zie. Ik weet niet meer wie nou oprecht aardig is of mij probeerd te belazeren. Word moe van die constante awareness. Merk dat ik nog veels te puur ben: goed geloof in de medemens. Ja ik heb al wat meegemaakt. Niet echt. Gewoon in het park zittend, komt styli een straatmannetje, 50 jaar?, op mij af, eerst wil ik niet kletsen, dan okay....schrijft hij alles op wat ik moet bezichtigen. Lijkt aardig en eerlijk. Dan loopt een andere man langs (35, goed gekleed) en zegt om niet met hem te praten hij vraagt je geld, hun twee ruzie maken en ik daar zitten. Ja, lastig als vrouw. Dan loop ik het park uit met die andere meneer. Blijkt hij advocaat te zijn, neemt me mee in taxi naar het gerechtshof in Kolkata. Hij moest stop maken bij zijn kantoor. Ik had een naar gevoel, ik moest op hem wachten in de taxi. Ik zei de driver breng me maar terug naar het hotel. Dus ik heb die man daar gelaten.

Ik heb vandaag dus een taxi geregeld voor een halve dag met instructies erbij om de hierboven genoemde plaatsen te bezoeken. Dan heb je ook heel Kolkata gezien, met uitzondering van de slums. Geen hoofdpijn dus.

Moeder Theresa (wees)huis:Ik begon bij het moeder Theresa huis. Haar huis. Dat is in haar kloostercomplex. In het begin voelde ik niets, maar na haar tombe bezocht te hebben waarin ze ligt en naar haar museum en slaapkamer te zijn geweest voelde ik een onbeschrijflijk gevoel. Iemand met zo veel dedication. Die vind je niet echt meer. Krachtige vrouw. Op jonge leeftijd al met een sterke wil. Very inspiring woman. Al die nonnen naast haar tombe zien bidden, haar citaten lezen, foto's kijken, haar schoenen en tas gezien, bed. Zelfs medische naalden hadden ze nog van haar laatste dagen. Moeder Theresa leefde zo simpel. 1 emmer had ze nodig om zich te wassen to keep the spirit of poverty. Deze vrouw heeft heartdisease, malaria, recurrent pneumonia, bone fractures en osteoporosis (?) gehad. Titels, prijzen. Ook ben ik langs haar weeshuis geweest, al die kinderbedden (76 jongens en meisjes) en kids rondrennen. Een paar renden op mij af en raakten me aan; worden meteen teruggeroepen door de caretakers. Jammer want ik heb een grote zwak voor kinderen. Nee niet dat moedergevoel, gewoon een speciaal gevoel. Het is zo inspirirend als je ziet wat Moeder Theresa voor mekaar heeft gekregen door haar werk en haar wil. Vele donaties (gebouwen, wagens, medicijnen, scholen, boeken, alles.)

Lopen hier voel ik mij best veilig. Het is nu donker, dus ik ga het kort houden. Ik probeer altijd voor 20.00 binnen te zijn. Veel armoede op straat. Ook onder bruggen. Hele villages.

Het mooiste was jain temple. Een moskee helemaal uit gekleurde mozaik en glasmozaik. Veel chandelliers van Italiaans glas. Mooi. Marble palace was apart. Mooi paleis, medium size tuin met dierentuin. Roze pelikaan gezien (mooi!). Veel guards daar, maar zonder controle, je moet ze allemaal tippen om binnen te komen. Paleis staat vol antieke meubels en kunstwerk, allemaal onder doeken, lijkt een verlaten paleis.

Kolkata, ik weet nog niet wat ik ervan moet denken. Je doet zoveel indrukken op. Het doet me een klein beetje denken aan Havana, Cuba die gebouwen. Zulke prachtige bouwvallige gebouwen middenin troep. Het zou een mooie tijd geweest moeten zijn toen die gebouwen in goede staat waren. Je ziet daar dus nog de Britse koloniale sporen. Je ziet zoveel en dat in 2 dagen. Het heeft tijd nodig om te bezinken en om een mening te vormen. Tot nu toe mooie bouwvallige gebouwen, veel armoede, vuilnis, VEEL getoeter, maar heeft wel iets vanwege die gebouwen. Ik hou het kort, in mijn eentje hier lopen in het pikkedonker (18.27) vind ik toch niet fijn. Na 21.00 zo moet je hier helemaal niet op straat lopen wordt er gezegd. Maar goed, so far so good.

Morgenochtend vlieg ik naar New Delhi. Ik blog gauw weer. Het voelt goed dat ik het moeder theresa huis heb gezien. Het heeft me geraakt.

Veel liefs

Padatik Express naar Kolkata.

Lieve allemaal,

Vandaag heb ik de hele dag huiswerk kunnen doen achter de pc. Internet hier in Siligurikost 0,30 eurocent per uur (20 roepies). Ik heb reviews kunnen lezen over 'sleeperclass'/S3,over de Padatik Express en over hoe je op het perron voor de juiste gereserveerde coach en seat/berth moet staan voor vertrek. Dit is dus de trein die ik over een paar uur zal nemen. Ik ben erg nerveus. Niet vanwege het comfort, maar vanwege wat ik aan zal treffen. Ik ben op alles voorbereid.

Ik waag het toch. Ik lig op het bovenste bed, pal onder de fan. Beetje clausterfobische ruimte, maar dat vergt wat beheersing. De reviews lezend trok het me wel dat je je onder de mensen bevindt die wel van een praatje houden,shutters hebten het ook best een prettige ervaring kan zijn. Hopelijk de mijne ook. Ik heb het gelaten daar waar faith me gebracht heeft: tot het kopen van dat treinkaartje zo impulsief.

De trein vertrekt om 21.00 en aankomst is 07.05. Moet toch wel kunnen? Ik heb mijn lakenzak, oordopjes, paspoort en geld in mijn broekzakken, mijn reiskussen, fles water, zak chips, broodjes met hagelslag gesmeerd EN extra om te sharen. Ik heb namelijk gelezen dat je je onder families kunt bevinden en dat er dan van alles gedeeld wordt. You never know :D.Ook zorg ik ervoor datik niet naar de wc hoef te gaan en tanden poetsen doe ik wel morgenochtend in het hotel.Ik ben in ieder geval goed voorbereid.

Net heb ik 40 minuten buiten gezeten op de trap voor het hotel om de taxi te bestuderen. Ik wil namelijk proberen om met de 'auto' -zoals die hier genoemd wordt (GROTE tuk tuk)- te gaan, maar dan moet ik wel de juiste hebben (0,23 eurocent). Anders moet ik met een soort prive tuk tuk (1,80 euro). Whateverop dat moment uitkomt. Dus dat heb ik ook al gedaan. Wanneer ik over 1 uurtje dus naar NJP station -New Jalpaiguri- ga zal dat in ieder geval smooth gaan.

Vandaag ook door Siliguri town geslenterd. Je wordt best snel vuil hier. HEELLLLL lang is het geleden dat het onder mijn nagels zwart wordt van het vuil. Sinds mijn kindertijd in de zandbak en tuin. Ik voel me tot nu toe op mijn gemak.Ben weer gefocused. Ik heb weer een plan, ook flexibel genoeg voor het opvangen van verandering. Ik kijk uit naar mijn vertrek uit Siligrui.

Verdere verloop planning: Mijn hotel in Kolkata voor morgen tot maandagochtend heb ik ook al geboekt. Tevens heb ik vandaag een enkele vliegticket geboekt naar New Delhi, maandagochtend vroeg. Ik ben voornemens vanuit daar spoedig naar Bali te vliegen en daar een aantal weken te verblijven. Hopelijk zie ik dus dinsdag de Taj Mahal in Agra (dagretour als het nog kan)!

Okay lieve mensen, ik ga nu mijn rugzak en backpack ophalen bij het hotel en op zoek naar die 'auto' of prive-'auto'.

Liefs,

Bruisend Noord-Inda.

Lieve allemaal,

De afgelopen dagen zijn emotioneel zwaar geweest. Vanaf maandagavond heb ik slapeloze nachten gehad om India. Waarom precies, ik weet het niet. Mjin gevoel was angstig en wilt niet.

Vertrek uit Bhutan 3 mei 2011: Dinsdagochtend ben ik vertrokken uit Paro, Bhutan per auto richting de grens Phuentsholling. 5,5 uur gereden door prachtige natuur! Overal watervallen (in de verte, naast me, onder de straat door) en groen, vochtig, 14 graden. Door wolken gereden en veel mist. Helaas was de visibility slecht om de besneeuwde bergtoppen mee te krijgen. Ik vond het niet heel erg, ik genoot immens van al het groen en een hoop bergen om mij heen. Heerlijk rustig. Ik dacht: hoe geweldig is het dat je zomaar diep door de bergen op goede wegen kan rijden!

Aangekomen in Phuentsholling was het opeens 28 graden en DRUK. Na ingecheckt te hebben moest ik met Namgay mee om mijn stempels bij de grens te krijgen. Ik vroeg de driver: is de overkant India?! Wow. Ja. Ik moest mee DIE grens over: JAIGEON. Ik liep met Namgay door de mensen en vuilnis om een taxi te regelen voor. 6 man springt erop af. Ik vroeg mezelf af waar ik was beland. Ik had geen cultuurshok, maar vanwege de drukte ben ik na het regelen van die taxi mijn hotelkamer in gerend en daar de rest van de middag en de avond gebleven. Huiswerk doen en mijn gevoel proberen te kalmeren. Helder te kunnen nadenken. Mijn gevoel van tegenstribbeling werd steeds zwaarder.

4 mei 2011: Gisterochtend vroeg ben ik per taxi vertrokken naar Siliguri, India. Dit is een tussenstation zeg maar (stad). Soort doorvoerhaven voor transport.

Doe je ogen dicht en focus op wat je ruikt en hoort wat ik je nu ga vertellen: veel dieselfumes, urine smell, wild en heel veel getoeter. Maak je ogen open, hou dat vast en zie nu voor je: koeien die rib'un rust oversteken, geiten, honden, links en rechts stalletjes op bamboo palen, natte en droge modder, vuilnis, veel mensen, FIETSEN!!! Auto's, vrachtwagens, you name it. Welcome to India.

Ik moest huilen in de taxi, zomaar, te veel drukte. Gelukkig was dat niet alles en reden we ook langs lange prachtige theevelden! Heerlijk, mijn lichaam voelde op dat moment meteen weer rust. Maar dat duurde niet lang. Eindelijk aangekomen in Siliguri dacht ik nu ben ik echt way out of my comfort zone. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen: Paula, be aware je bent out of your comfort zone, ontwenningsverschijnelen ben je aan het voelen en tonen, komt goed. Met de taxichauffeur heeft Namgay afgesproken mij bij Sikkim Tourist House te brengen voor visa. Ik dacht dat ik moest overnachten, gelukkig niet! Binnen 5 min kreeg ik mijn papieren en 40 minuten later kon ik met de local bus naar Gangtok, Sikkim. Yes, gisteren al was ik dus naar Gangtok Sikkim. Prachtige rit door de jungle, very dry jungle, met apen overal op en langs de weg. Ik dacht he, rust.

Gangtok, Sikkim: Niet eerder heb ik zo vaak mijn adem ingehouden en ben ik zo onder stof geweest. De jungle vibe duurde niet lang. Werd onderbroken door heel veel wolken stof (wegenbouw) en dieselfumes en getoeter natuurlijk. Men rijdt styli rally race, maar niet met speed. Bochten, kronkels, smalle wegen, constant invoegen, paar kakkerlakken liepen over je voeten, maar niet erg, want ik heb tot nu toe alleen maar ketsen aan en kakkerlakken zijn okay. Local bus, local people. It was okay.

Aangekomen in Gangtok, way up hill..........0,0 visibility van die oh zo spectaculaire besneeuwde bergtoppen. De reden waarom ik daar heen wilde gaan. Wij arriveerden midden in DRUKTE! Alles op elkaar. Was tegen de avond. Eerste beste slaapplek geregeld en eten gehaald. Op mijn kamer zittend dacht ik weer, wat is dit? Geen cultuurshok, de drukte gewoon, want heb nog niets shockerends gezien. Ik ben al helemaal geen stadsmens. Ik dacht hier moet ik weg, zeker als ik geen bergen kan zien. Vanochtend vroeg heb ik wel even gauw de besneeuwde bergtoppen gezien, maar verdwenen al gauw in de mist.

Vanmorgen dus vertrokken richting Darjeeling. In een shared jeep. Kost niks. Ook naar Gangtok kost niks in bus.

05 mei 2011, Darjeeling: Vanmorgen (ja, zelfs ik dacht vandaag wow zo snel allemaal) vroeg vertrokken richting Darjeeling. Weer door al die stof heen. Je neusgaten zijn gewoon zwart bij het schoonmaken met een tissue. Neusfilters op maximum duty. Iedereen met mondkapjes en doekjes. 4 uurtjes door de bergen. Eindelijk in Darjeeling aangekomen nog 2 uren uphill. Ik reed langs mooie theevelden, werd kouder, mist, door wolken, 0.0 visibility soms en hele route geen besneeuwde bergtoppen. Reden van visit. Zodra ik theevelden zie word ik rustig. Ik dacht he, eindelijk rust, is toch wat ik had verwacht. Wel ....NEE. Bij aankomst, somewhere middenin de drukte, grauw, DRUK. Ik stapte uit en dacht weer, nee dit is het niet. Ik was wayyyy unhappy en voelde me in paniek raken. Die emoties zijn zwaar om onder bedwang te houden en straight te denken, want after all ik ben ergens middenin de wereld. Zowel Sikkim als Darjeeling zijn enorm tegen gevallen. Goed, na 5 min nagedacht te hebben en naar hotels gekeken te hebben in mijn boekje besloot ik 10 min na aankomst weer een jeepticket te kopen naar Siliguri. Ja, in zo'n shared jeep (kost niks, met zo'n 12 man sardinchi den bleki, maar ik zat prima). Daar kan ik namelijk de trein nemen naar anywhere.

Ik wil graag de rest van India exploren, maar mijn gevoel blijft als een baksteen op mijn maag liggen, ik krijg huilbuien en vertoon runaway gedrag. Eerst dacht ik dat het komt omdat ik ontwenningsverschijnselen krijg vanwege surroundings of omdat out of my comfort zone, maar nu nog steeds zegt mijn gevoel nee, althans laat het mij van alles voelen om te laten merken : get out of here.

Aangekomen in Siliguri, ja kan je het geloven, in 24 uur ben ik uit Bhutan gereden, naar Gangtok Sikkim gereden tot Darjeeling en dan terug. Darjeeling lijkt me geweldig ALS je die spectaculaire besneeuwde bergtoppen show mag zien. Maar aangezien ik die niet zag al sinds zondag niet dacht ik waarom blijven. Met elke beslissing die ik maak over in India blijven reageert mijn lichaam compleet averechts. Ik vind het erg jammer, want tot nu toe heb ik niets shockerends meegemaakt, is iedereen friendly en zeer behulpzaam. Een lokale oudere man ging zelfs met mij van de jeepstand in Siliguri in zo'n Rigksjaw (Indische tuk tuk) tot het hotel hier waar ik blijf. Erg aardig. Waarschijnlijk omdat hij de traantjes over mijn wangen zag rollen toen ik Maurits sprak. Ik voel me dus best veilig. Gewoon die drukte en de wayyyy polluted air. Ik ben er zelfs verkouden door geworden. Ik overdrijf niet.

Na lang nadenken heb ik mijn koppigheid overwonnen en het volgende besloten. Ik zit nu in Hotel Dolly Inn in Siliguri, India. No place to be deze stad. Het is wel een aangenaam hotel. Gelukkig fan en geen airco, want voor deze neus is dat beter. Ik ben een treinkaartje gaan kopen voor New Delhi. Ook een avontuur. Iedereen helpt je, best ingewikkeld, but managed. Kost ook niks. Ik dacht als ze een treinkaartje hebben voor Delhi, dan betekent het dat ik daar heen moet gaan, de Taj Mahal zien en dan terug naar Thailand. Als ze niet hebben is het een sign. And guess what. Ze hebben helemaal geen treinseat available naar New Delhi voor morgen. geen 1 tijdstip. Alles vol. 1,2 en 3e klas! En nog 1 dag hier blijven is een no no. Kolkata had ie ook niet, maar na goed kijken toch 1. En dan 3e klas.......tussen iedereen in. Lowest class. Ja, wel, als ik zo veel uren heb kunnen rijden,. dan kan ik die 11 uren naar Kolkata ook wel trekken. Ik heb ketsen, dus zal al dat ongedierte niet echt voelen. Het wordt nog wat. Maar ga er voor. Vliegtickets zijn belachelijk duur.

Morgenavond 21.00 vertrek ik dus per trein (ma tuma kua ku ta, welke available was to get out of Inda) richting Kolkata. Ik ga kijken hoe ik mij voel bij aankomst, of dat mijn lichaam weer enorm zal tegenstribbelen om zelfs 1 dag in Kolkata te blijven voor sightseeing. Vanuit daar ga ik een vliegticket boeken naar Bangkok, Thailand. Ik ga mijn gevoel volgen en de rust weer opzoeken. Ik zal dan helaas India een andere keer moeten zien. Jammer, want ik had het heel graag willen zien. Ik heb tot nu toe alleen maar huilbuien ervaren en kan mezelf niet eens troosten met de gedachte dat er zo veel moois te zien is hier in India en ik het gewoon moet proberen. Mijn gevoel zegt met klem nee. En dat terwijl ik nog niet iets shockerends hier heb ervaren he. Ik loop hier nu wel door Siliguri buiten en ik voel me okay. Misschien omdat ik weet dat ik gauw weg ga. Jammer......ik had het graag allemaal toch wel willen zien. Zo zie ik maar......goed naar je gevoel luisteren, proberen te analyseren en de juiste beslissing nemen.

Ik heb de afgelopen dagen veel nagedacht waar dan naar toe te gaan? De wereld hier in South East Asia ligt aan mijn voeten. Ik heb dus besloten weg te gaan, eerst richting Kolkata. Morgen en/of in Kolkata vliegticket regelen voor Thailand voor zondag/ maandag. Want kom zaterdag ergens aan in Kolkata. Bij ankomst in Bangkok, zal ik een treinticket regelen om naar Chiang Mai te gaan en Chiang Rai om daar de Luang Say cruise te kunnen maken. Wegens bootonderhoud zijn ze juni gesloten, vandaar dat ik naar Bangkok vlieg en niet Vietnam. Het is de bedoeling Vientianne en Luang Prabang te gaan bezichtigen. Ik neem het nu stap voor stap.

Op dit moment voel ik niet zozeer heimwee, maar eerder radeloosheid. Wat bedoelt mijn gevoel? Wat wilt mijn lichaam? Rust. Maar waar dan? Hoe dan? En dan kan ik slechts denken aan oost west, thuis best. Zee. Zee, lachen, warmte en de mensen om me heen van wie ik hou.

Ik hou jullie op de hoogte. Naar hoe ik mij nu voel hangt de route aan een zijden draadje. Hiermee bedoel ik te zeggen either of noorden of richting zuiden van Thailand: eilanden. Maar goed, dat nog 3 maanden doen is lang. Ik wil zo graag de wereld zien, want hij is groot en heeft veel te bieden, ik heb nu tijd! Maar op dit moment spreekt mijn hart anders. Ik ben nog bezig te luisteren, ik hoor de muziek, maar de juiste noten zijn me nog een beetje onduidelijk.

Lieve groet,

Tiger's nest en boogschieten.

Tiger's nest--> Taktsang Palphug klooster, Paro: Dit klooster is een waanzinnig prachtig klooster cliffside aan de vallei van Paro: 3040 m hoog. Ja.......GELOPENNNN tot 3040 m, maar wel van 2400 m. In 1,5 uur gelopen non stop. Ja zelfs ik was verbaasd, want ik heb helemaal geen conditie. Het is lopen langs kronkels, stijle helling en dan weer omlaag en omhoog en trappen (rotsen) en regen en pelgrimage people weer MET kleine kids ( yes, another holy day!) En da's alleen omhoog he. Omlaag is ook een kunst. Het is ongelooflijk hoe een mens dit heeft gebouwd in 1692 en al helemaal daar! In de jaren '90 is een gedeelte afgebrand door een kaars in 1 van de meditatietempels en in 2005 door de overheid in ere hersteld.

De kloosters worden met dezelfde strategische redenen gebouwd als de Dzongs. Ook om evil spirits weg te jagen uit bepaalde area's en tevens om het boedhisme te introduceren. Deze tiger's nest was prachtig om te zien. Van 2400 m omhoog kijkend kan je niet geloven dat je zoiets moois zal aantreffen op 3040 m hoog. En dan heb je nog niet de binnenkant van de tempels gezien he! PRACHTIG!!!! Op die hoogte kan je inderdaad niks anders dan zen zen worden en zijn. Uitstekende meditatie ruimte. Het is zo stil, ZO MOOI en je hoort ook de waterval van heel hoog: je ziet het pas later die waterval; je hoort het alleen. Het lijkt net een sprookje. Heerlijk lopend door stilte (lees: hijgend en puffend) de berg op, zoveel groen en die mooie coral/red bloem! Je kan niet in Bhutan zijn geweest zonder dit gezien te hebben! Een camera kan echt niet vastleggen wat ik met mijn blote oog waarneem hier in Bhutan. Het is zo mooi! Ook hier overal in de rotsen TATA'S!! Die kegelvormige poppetjes gemaakt van klei ter verering van de overledenen. Upper class tata's zijn rood met goud. Lower class tata's zijn wit. Onderin de tata zit ook zo'n mantrarolletje. HELAASSS heb ik ook vandaag geen glimps van de besneeuwde bergtoppen mogen waarnemen. Maar ik heb nog Sikkim! Ik blijf nog een week hier aan de voet van de Himalaya.

Binnenin de meditatietempels/ altaar site, mag je geen foto's maken. Ook hier moeten jullie maar van mij aannemen dat het iets prachtigs is. En zeer heilig allemaal. Zoveel te zien!! Versierd met doeken en kaarsen en popcorn/ chips (! ), Guru statues versierd, bloemen (neppe), prachtige paintings op de rotswanden aan de binnenkant. Men gebruikt zoveel kleuren. Ze schilderen de goden. Ik heb een keer een zeer groot boek gegeven aan Jutta met al die tekeningen over dat soort goden. Ja Jutta, in dat boek staan dus allll die goden/tekeningen afgebeeld. Dat zie ik dus allemaal op de muren en doeken. Tijdens ceremonies worden de doeken van de muur gehaald en vormen ze onderdeel van Boedhistische rituelen. Degene die zo'n klooster bouwt wordt namelijk vereeuwigd, wordt guru genoemd. Holy something. Niet zomaar iemand bouwt namelijk zulke kloosters. Alles is dus in het kader van mythen en legendes. Je ziet aan de eindpunten van de daken: 1e dak-->een of ander mythisch dier met horens, 2e dak--> draak, 3e dak--> wolk. Allemaal goud. Heb ook (stiekem) een foto van de head master monnik van dat klooster gemaakt.

Boogschieten:De sport hier is dus boogschieten. Op 40 m afstand wordt geschoten met of een bamboo pijl&boog of een moderne. Zoals vandaag. Na Tiger's nest zijn we gaan kijken naar een wedstrijd hier in het dorp. Ik had het gevoel alsof de tijd even stil stond. Men vermaakt zich hier prima zonder tv en internet. M.a.w. men is hier sociaal! Indrukwekkend om te zien hoe je van 40 m afstand dat bord probeerd te raken! Wanneer een pijl dat bord dus raakt wordt door de teammates die aan de overkant staan een ritueel dansje gedaan om het te vieren.

Dzong: Jammer genoeg konden we vandaag niet naar de Dzong. Ander keertje dan maar. Door Paro town gelopen, minder leuk dan Thimphu. Beetje stinki stinki en vliegen!

O ja.....Butter tea!!! Niet verteld. Hier drinken ze thee met boter en zout. Niet echt lekker, maar niet slecht! Sip voor sip en je kunt eraan wennen. En ze hebben hier ontzettend grote chillies!!! En!!! Hier is het verboden te roken of op tobacco te kauwen, bepaalde plaatsen. Nergens te koop. 3 jaar gevangenisstraf op! Wow.

Evaluatie:Bhutan.....it takes your breath away and most important: mijn brein begint de rust te krijgen welke door mij moeilijk is te bereiken/krijgen in het westen. Wat een geluidsoverlast !!(ookal staat alles uit). Zo luidt klonk het in mijn hoofd. Ik kon er zo moe door worden, ik voelde me enorm machteloos, omdat ik geen manier had om die powerful brain van mij eens het zwijgen op te leggen. Alsmaar denken denken denken, en omdat het mij heeft geholpen te surviven de afgelopen jaren werd het steeds meer powerful en luiderrr! Damn. Finally. Kent iemand het gevoel van te lopen zonder dat er IETS door je hoofd gaat? Ik ken het nu. En omdat het eindelijk eens stiller wordt in mijn hoofd, begin ik het 'nu' te voelen. Ik begin ook te voelen dat mijn ziel (filter) begint te detoxen. Gewoon door de rust en stilte die je hoort/voelt. Purity, schoonheid, niks. Gewoon zo kleurloos en geurloos als schoon water. Dit inademen verschoont mijn ziel.Zo stil, zo mooi, zo holy. De mooiste tijd hier lijkt mij wanneer je die besneeuwde bergtoppen kan zien en tijdens de traditionele feesten, waar alle rituals in traditionele kleding en maskers wordt uitgevoerd.

Vandaag is het tevens 5 jaar. Geen mooiere plek kon ik mij wensen om te zijn! En ook nog halve dag gespendeerd op een very holy place: Tiger's nest! Kaarsje aangestoken in een kleine chapel ergens in de buurt daar, ook op die hoogte. Ik vind het nog steeds moeilijk te bevatten, ook al is het vijf jaar later. Het is een enorme klap geweest welke ook een abrupte leegte heeft veroorzaakt. Hoe vul je dat? Hoe verwerk je dat? Well, time does not heal. Ik heb besloten maar iets met die tijd te doen om verder te kunnen. Zware last om te tillen. Ik kan niet meer. En er staat zo'n mooie toekomst op mij te wachten. Hier moet ik het achterlaten, althans een plek geven om energie te krijgen die mooie toekomst in te gaan en firmly by it's balls te grabben.

Route indeling:Morgen naar Phuntsolling. 7 hour drive. Vanuit daar op woensdag naar Jaigon. Grens oversteken. Namgay wacht op mij tot alles in orde is. Stempels krijgen en papieren controle. Vanuit daar transport regelen om naar Siliguri te gaan. Hier moet ik de special permit regelen om Sikkim binnen te mogen. Zal ik denk ik minstens 1 nacht moeten blijven. Daarna richting Kalimpong en Sikkim. Paar dagen? Horen jullie wel. Dan omlaag naar Darjeeling. Dan of per vlucht of met de trein vanuit New Jalpaiguri richting New Delhi. Vanaf hier is het voor mij op dit moment nog onduidelijk. Ik moet het even gaan bestuderen: Jaipur? Agra? Ik heb even de kaart nodig. Komt voor elkaar. Taj Mahal staat in ieder geval op de lijst! Calcutta is afgeraden vanwege troep, not safe, unfriendlyness en omdat de Nederlandse ambassade daar niet is. Hun advies voor een alleen reizende vrouw en hun ervaring met Calcutta is een no no. Wel, dan een andere route. No problem. Ik zal denk ik het vliegtuig nemen (minder hassle en cheap ook nog! Waarom moeilijk doen he? Het is trouwens ook vakantie!) 3 tot 6 wk ingepland voor India. Na India direct Vietnam.

Ik probeer gauw wat van mij te laten horen. Komende dagen zal stil kunnen zijn. Mijn telefoon staat wel standaard aan. Ik ben dus bereikbaar. Ben beetje zenuwachtig! Spannendste deel van mijn trip breekt aan: India met zijn scams en je voor de gek houden; altijd proberen meer geld uit je te halen en ik weet niet zo goed wat mijn precieze route is. Je kunt van mij aannemen dat elke stap die ik zet tijdens deze reis firm zal zijn. Tot aan New Delhi in ieder geval. Stap voor stap. Denk maar extra aan mij de komende tijd. ;)

Many blessings from Paro, Bhutan!

ps: alle foto's op facebook gezet. Probeer het viavia te bekijken, hierop duurt te lang! Op facebook ook, 1 uur!