07 mei 2011: Padatik express experience & aankomst Kolkata.

Het NJP treinstation is enorm groot. Ziet er vrij modern uit aan de buitenkant. Hopi hende! En koeien natuurlijk, auto's, vrachtwagens, alles. Aankomend had ik een goed gevoel, de mensen zagen er middenklasse uit. Alles is zeer goed aangegeven en je wordt goed geholpen. De trein kwam aanrijden, je ziet je S3 op de wagon staan, dan is er een geprinte namenlijst waar je op moet staan. Vervolgens mag je in de trein. Ik zat prima! Naast de deur! Full lokals en gezellig. Cha/thee/koffie mannetjes die constant langslopen, mannetje met eten en een schoenenpoetser. Ook guards met riffle-achtige guns. Ik voelde me okay. Toen de trein eenmaal reed zag ik dat de deuren open bleven. Ik ging in de deur zitten en snoof India in me op. Het was een heerlijk gevoel, ik kon zitten en hangen aan de deur. De guard kwam met mij praten, behandelde me zeer goed: 'you in my country, you are guest, anything you wish'. Okay ........:) Hij regelde een soort ricecrispies met spices en peppah, vertelde over wat ik zag. Mensen zaten het eten dat ze van huis gebracht hadden te eten, te kletsen met de guards. Het was een rustige sfeer. Ik heb ook prima geslapen. Het is niet onder stof, gewoon beetje stoffig, baby kakkerlakken een paar zo. Overall: schoon, fijne en goede ervaring. Leuk om met mensen te kletsen. Ze zijn heel nieuwsgierig en direct. Lijkt net of je een verdachte bent en je door de officier wordt ondervraagd ;) Dat had ik al ergens gelezen dus ik schrok hier niet van. Ik stelde hun ook vragen. Ook heb ik hier gezien hoe men koffers draagt. Speciale mannetjes doen dat voor je. Die hele zware koffers (reiskoffers, 20 kilo) dragen ze op hun hoofd!!!! Zo 1 en dan nog 1 kleine daar bovenop en dan een tas aan beide armen. Jezus, ik dacht.......waarom niet trekken? Indiase families maken veel gebruik van dat soort mannetjes en ze hebben een hoop koffers. Bon dunne mannetjes! Sterk.

Op dat treinstation ben ik voor het eerst echt in contact geraakt met armoede, althans de kinderen die om geld komen smeken, moeders met babies die hetzelfde komen doen. Pika si, want je moet hard tegen ze zijn, anders gaan ze niet weg! En die oogcontact, god dat hebben ze snel door! Splitsecond oogcontact en ze komen op je af! Kids zien er vuil uit, maar ze spelen zo vredig, je weet niet wat je ervan moet denken. Het hele terrein rennen ze rond en lachen ze en spelen ze met wat ze kunnen vinden.

Aankomst in Kolkata, druk. Niet veel verschil met Siliguri. Behalve dat ik trainlife meemaak. Wel een hoop vuilnis. Aankomst in hotel goed. Fijn hotel, goede breakfast, centraal gevestigd. Kan veel kanten uit lopen. Ik heb gister de hele dag hier in de buurt rondgelopen, winkelstraat, achterbuurten, markten. Alles arm. Grote contrast met deze armoede zijn de reclameborden. Die weergeven zo'n andere wereld!

Gister ben ik lopend (25 minuten in 38 graden) de Queen Victoria Memorial gaan bezichtigen. 20 jaar geduurd om te maken. Lijkt op de white house. Groot, mooi. Gebouw ter overlijden van Queen Victoria in 1901. Mooi park er omheen. Buiten staan mooie grote, zilvere, koninklijkachtige koetsen.

8 mei 2011: Moeder Theresa huis en weeshuis, Jain tempels, Marble paleis, Tagor house, Nakhoda moskee en Howrah brug.

Vanmorgen besloot ik eens een keer anders te doen. Ik probeer tot nu toe zo veel mogelijk gebruik te maken van openbaar vervoer. In India it's quite tough! Hectisch en moeilijk te begrijpen. Ook als vrouw alleen en zo jong dat ik er uit zie. Ik weet niet meer wie nou oprecht aardig is of mij probeerd te belazeren. Word moe van die constante awareness. Merk dat ik nog veels te puur ben: goed geloof in de medemens. Ja ik heb al wat meegemaakt. Niet echt. Gewoon in het park zittend, komt styli een straatmannetje, 50 jaar?, op mij af, eerst wil ik niet kletsen, dan okay....schrijft hij alles op wat ik moet bezichtigen. Lijkt aardig en eerlijk. Dan loopt een andere man langs (35, goed gekleed) en zegt om niet met hem te praten hij vraagt je geld, hun twee ruzie maken en ik daar zitten. Ja, lastig als vrouw. Dan loop ik het park uit met die andere meneer. Blijkt hij advocaat te zijn, neemt me mee in taxi naar het gerechtshof in Kolkata. Hij moest stop maken bij zijn kantoor. Ik had een naar gevoel, ik moest op hem wachten in de taxi. Ik zei de driver breng me maar terug naar het hotel. Dus ik heb die man daar gelaten.

Ik heb vandaag dus een taxi geregeld voor een halve dag met instructies erbij om de hierboven genoemde plaatsen te bezoeken. Dan heb je ook heel Kolkata gezien, met uitzondering van de slums. Geen hoofdpijn dus.

Moeder Theresa (wees)huis:Ik begon bij het moeder Theresa huis. Haar huis. Dat is in haar kloostercomplex. In het begin voelde ik niets, maar na haar tombe bezocht te hebben waarin ze ligt en naar haar museum en slaapkamer te zijn geweest voelde ik een onbeschrijflijk gevoel. Iemand met zo veel dedication. Die vind je niet echt meer. Krachtige vrouw. Op jonge leeftijd al met een sterke wil. Very inspiring woman. Al die nonnen naast haar tombe zien bidden, haar citaten lezen, foto's kijken, haar schoenen en tas gezien, bed. Zelfs medische naalden hadden ze nog van haar laatste dagen. Moeder Theresa leefde zo simpel. 1 emmer had ze nodig om zich te wassen to keep the spirit of poverty. Deze vrouw heeft heartdisease, malaria, recurrent pneumonia, bone fractures en osteoporosis (?) gehad. Titels, prijzen. Ook ben ik langs haar weeshuis geweest, al die kinderbedden (76 jongens en meisjes) en kids rondrennen. Een paar renden op mij af en raakten me aan; worden meteen teruggeroepen door de caretakers. Jammer want ik heb een grote zwak voor kinderen. Nee niet dat moedergevoel, gewoon een speciaal gevoel. Het is zo inspirirend als je ziet wat Moeder Theresa voor mekaar heeft gekregen door haar werk en haar wil. Vele donaties (gebouwen, wagens, medicijnen, scholen, boeken, alles.)

Lopen hier voel ik mij best veilig. Het is nu donker, dus ik ga het kort houden. Ik probeer altijd voor 20.00 binnen te zijn. Veel armoede op straat. Ook onder bruggen. Hele villages.

Het mooiste was jain temple. Een moskee helemaal uit gekleurde mozaik en glasmozaik. Veel chandelliers van Italiaans glas. Mooi. Marble palace was apart. Mooi paleis, medium size tuin met dierentuin. Roze pelikaan gezien (mooi!). Veel guards daar, maar zonder controle, je moet ze allemaal tippen om binnen te komen. Paleis staat vol antieke meubels en kunstwerk, allemaal onder doeken, lijkt een verlaten paleis.

Kolkata, ik weet nog niet wat ik ervan moet denken. Je doet zoveel indrukken op. Het doet me een klein beetje denken aan Havana, Cuba die gebouwen. Zulke prachtige bouwvallige gebouwen middenin troep. Het zou een mooie tijd geweest moeten zijn toen die gebouwen in goede staat waren. Je ziet daar dus nog de Britse koloniale sporen. Je ziet zoveel en dat in 2 dagen. Het heeft tijd nodig om te bezinken en om een mening te vormen. Tot nu toe mooie bouwvallige gebouwen, veel armoede, vuilnis, VEEL getoeter, maar heeft wel iets vanwege die gebouwen. Ik hou het kort, in mijn eentje hier lopen in het pikkedonker (18.27) vind ik toch niet fijn. Na 21.00 zo moet je hier helemaal niet op straat lopen wordt er gezegd. Maar goed, so far so good.

Morgenochtend vlieg ik naar New Delhi. Ik blog gauw weer. Het voelt goed dat ik het moeder theresa huis heb gezien. Het heeft me geraakt.

Veel liefs